2016

Fietsverslag 2016 door Richard.

Fietsen voor het goede doel: voor en tegen Cystic Fibrosis. Van 25 t/m 28 augustus 2016 stond de afwezigheidassistente ingeschakeld in de digitale agenda’s van 14 fietsers en hun begeleiders uit Bergen op Zoom en omstreken. Zij hadden zich ingeschreven voor een fietstocht om geld op te halen voor onderzoek tegen de ziekte Cystic Fibrosis (de taaislijmziekte). In 2015 had het grootste gedeelte van deze matadoren ook al de pedalen geteisterd, toen van Bergen op Zoom naar Ter Herne (in Friesland) via Den Helder.

Dit jaar was de route nog ambitieuzer en uitdagender: van Bergen op Zoom via Weert naar de Gulpenerberg. Op 25 augustus verzamelde het bonte gezelschap zich om 05.30 uur op de Markt in Bergen op Zoom. Handen werden geschud om kennis te maken, maar ook in het kader van het weerzien van 2015. De burgemeester van de Markiezenstad hield een toespraak en zijn portemonnaie dicht en stak het gezelschap een hart onder de fietsketting en ook de radio was live aanwezig.
Helaas een klein bedrijfsongevalletje toen één van de fietsers, Ella, werd lastig gevallen door een stoeprandje en ten val kwam. Het startschot werd gegeven en onder begeleiding van twee begeleidende auto’s koos het peloton het ruime sop, op weg naar het einddoel van dag 1: De scouting in Weert.

Het bonte fietsgezelschap bestond uit een dwarsdoorsnede van de Nederlandse fietsenverkoop in 2016: racefietsen, mountainbikes en elektrische fietsen, bereden door mannen, vrouwen en zelfs een heel sportief meisje. De ochtendzon kwam langzaam op, douw hing boven de velden, auto’s waren in geen velden of wegen te bekennen. Een mooie tocht, serene rust, genoeglijk onderbroken door mooie diepgaande gesprekken tussen degenen die elkaar al langer kenden of elkaar net hadden leren kennen. De eerste stop was in Chaam, bekend van de acht van.
Onze bevoorradingsauto had een mooi plaatsje gevonden en de stoelen en tafels en een heerlijk ontbijt stonden ons op te wachten. Gesterkt door een kopje koffie c.q. thee begaven de heroes zich naar de lunchdate op het Vrijthof in Hilvarenbeek. Midden op een mooi veld bevond zich een muziekkiosk en daar werd op niveau geluncht. Prachtig weer maakte het plaatje helemaal af. Via de acht zaligheden (plaatsen in Zuidoost Brabant eindigend op -sel), door naar één van deze acht voor het volgende rustpunt: Eersel.

Althans dat was het gerucht in het peloton; het werd echter Borkel, toch al gauw zo’n 20 kilometer verder. Dus naast de lichamelijke inspanning werd ook een gratis mentale tik uitgedeeld. Onderweg waren we wel al vertroeteld met een heerlijk koud waterijsje. In Borkel vlijden we ons op het terras van een welbevallig cafetaria dat ons verraste met een zelf uit te kiezen ijsje en de bidons konden weer tot de nok toe worden gevuld met vers koud water. Klaar voor de eindspurt.

Het laatste deel was best nog pittig: niet vreemd omdat niemand dagelijks 140 kilometer nailt. Maar de ontvangst in Weert, bij de scouting, maakte alles goed. Een schitterend versierde ingang, een dolenthousiast ontvangstcomité (waar Sinterklaas en Roetveeg Piet alleen maar van kunnen dromen!), een ijskar en tal van heerlijke koele dranken die ons opwachtten. Zelfs een buitendouche verzorgd door super heroe Michael, die zelfs een enkeling tot een loepzuivere buikschuiver verleidde. Een wethouder uit Weert kwam ook nog op bezoek om zijn belangstelling te tonen en dit goede initiatief toe te juichen.

Debbie en Ramon, de ouders van Michael, die aan CF lijdt, hadden alles tot in de puntjes geregeld. Een geweldig mooi scoutinggebouw waarin we konden slapen, douchen, laten masseren, snurken en koninklijk liggen (Wim). Eten deden we buiten: ’s avonds een echte wielermaaltijd: spaghetti met rode saus, koolhydraten stapelen voor etappe twee. Na het eten werden nog de nodige wijntjes, Spa bruin, frisjes en flessen rum soldaat gemaakt.

De volgende ochtend kraaide de Limburgse haan op tijd en legden de fietsers een goede bodem voor de tweede etappe. Wat zo heerlijk is, is dat bij deze fietstocht de verzorging zo goed was, zodat je als fietser je helemaal op het fietsen kon concentreren en wist dat onderweg en aan het einde van de fietstocht een figuurlijk en soms letterlijk warm bad automatisch volgde. Via het witte dorp, Thorn, met een fotomomentje, door naar de eerste koffiestop bij Echt-Susteren.

Inmiddels waren de eerste molshopen en later heuveltjes ook een feit en werd het peloton soms iets langgerekter. De tocht was meerdere keren verkend met de auto en in de grote stad, Heerlen, bleek deze stad minder fietsminnend te zijn dan we hadden gehoopt. Dat zorgde ervoor dat de hechte fietsfamilie tijdelijk gescheiden werd in twee pelotons die uiteindelijk weer werden samengevoegd na een links- en rechtsflankerende beweging. Op nu naar de echte heuvels.  De eerste beklimming was al snel een feit: een col van de derde categorie naar Oud Valkenburg. Een enkeling had de smaak te pakken en plakte er nog enkele klim- en daalkilometers aan vast en werd daarna via Opsporing Verzocht weer herenigd met het peloton. Een heerlijke lunch volgde op een zomerse weide, waar we kennis maakten met de autochtone Nena, niet die van die 99 luchtballonnen. Toch waren enkele manspersonen in de zevende hemel en hangt de selfie met Nena nog steeds boven hun bed. Maar alle anderen zullen zich Nena met name nog lang herinneren door het heerlijke ijsje dat de fietsende en verzorgende magen als een engeltje in een goede bui vertroetelde. Op naar de finale van deze tweede fietsdag: de Cauberg lachte ons toe, een heuvel van de eerste categorie. De jonge goden gingen daarbij voor de punten voor de bolletjestrui, maar werden verrast door de parcourskennis, goddelijke conditie en beat van de man in het geel. Iedereen wist de top te bereiken waarvoor de begeleiders hun verzorgershelmpje afnamen: chapeau! Door naar de laatste uitdaging van vandaag: op naar Partij.

Omdat we sneller waren dan het snelste schema van de dag, en daarmee op een vergelijkbaar niveau fietsten als de renners in de Tour de France van 2016, moesten we verplicht nog een extra pauze inbouwen downtown Partij. Toen het sein veilig werd gegeven, ontvangstcomité opgesteld, werd de aanloop genomen naar de zwaarste col van de dag, een exemplaar van de buitencategorie: de Gulpenerberg en dan ook nog eens de zwaarst mogelijke beklimming van deze vervelende puist. Alle laatste krachten werden uit de bovenste kootjes van de tenen gepusht en iedereen steeg boven zichzelf uit. Op Indrukwekkende wijze overwon een ieder fietsend of lopend deze uitdaging. Wederom een spannende strijd om de bolletjestrui die door midden moest worden geknipt omdat meerdere jonge en één 50+ fietsende god ex-aequo eindigden.  Vervolgens de Via Gladiola naar de hoogste camping van Nederland, Camping Gulpenberg,waar het ontvangstcomité ons met open armen ontving tijdens ons fietsdefilé, met vandaag 110 kilometer in de fietsbenen. Inmiddels waren de verzorgers al druk in de weer om het tentenkamp tot in de puntjes te verzorgen, tentenkamp Heumensoord in Nijmegen valt erbij in het niet. Daarna waagde menigeen een dipje in het plaatselijke drie sterren en dertig graden zwembad of nam een verkwikkende douche of een even aantal Jupilers.
’s avonds gingen we naar een restaurant in Lemiers, waar we waren uitgenodigd voor een gesponsorde sportmaaltijd. Gezelligheid en smakelijkheid kenden geen grenzen en nadat de magen gevuld waren, terug naar de camping voor de derde helft. Sommigen maakten eerst het terras van de camping onveilig en waagden zich aan de lokale spirituosa, anderen gaven de voorkeur aan de Juups en de wijn in het tentenkamp, maar uiteindelijk volgde een reunië in kamp Noord. Toen kamp Noord in diepe slaap was werden in kamp Zuid de laatste Juups soldaat gemaakt. Wat vanavond weer opviel was dat er een click was tussen iedereen, jong en oud, dik en dun, behaard en kaal, fietser en verzorger. Sterke verhalen werden met elkaar gedeeld en in no-time had je het gevoel dat je iedereen al jaren kende. Kortom: top!

De derde dag was een rustdag; ook de Limburgse haan mocht uitslapen. Met ruim 30 graden op de teller was het een heerlijke ochtend voor een wellness beleving in het zwembad. Zo werd ook de rest van onze goddelijke wielertorso’s voorzien van een egaal bruine kleur. Daarna maakten we ons snel gereed voor het culturele hoogtepunt van deze vierdaagse. Er werd tevoren flink gegokt op de bestemming van dit uitje. Er werden zelfs Gokchinezen gesignaleerd op de camping. Een enkeling raadde de eindbestemming goed: de Amerikaanse begraafplaats van Margraten. Een indrukwekkend bezoek, alleen al door de belevenis om met de auto van Ella, bestuurd door Elly, überhaupt het einddoel te bereiken. We werden ontvangen door een Amerikaanse gids die ons meer dan 1,5 uur wist te boeien met zeer interessante informatie over de tweede wereldoorlog en over de begraafplaats. Het meest indrukwekkend vonden we nog het moment waarop hij één van de vele kruizen sensueel betastte en tegen de eigenaar van dit kruis een heel gesprek aanging waarmee hij contact legde en deze persoon als het ware een gezicht gaf en liet leven.  Daarna kregen we de gelegenheid om zelf op zoek te gaan naar een kruis dat was voorzien van voor ieder persoonlijk aansprekende naam of andere gegevens die de aandacht trokken. Nadat een ieder had geknuffeld met een kruis, begaven we ons terug naar de camping en maakten ons gereed voor een heerlijke barbecue.
De pyromanen en marineerders manifesteerden zich op uitstekende wijze en binnen no-time werd iedereen voorzien van de heerlijkste stukken vlees, salades en sauzen. Indrukwekkend was ook de prestatie van de jongens die zich onderscheidden in hun verkoopkwaliteiten van apen voor het goede doel: de hele vooraard wisten zijn aan de man/vrouw te brengen zodat een spoed productieopdracht moest worden uitgezet in Botswana voor een nieuwe kudde apen. Het vuur was nog maar net gedoofd of de hemelsluizen werden geopend en de beloofde code geel werd waarheid. Een schitterend schouwspel van bliksemflitsen, gelardeerd met de knallen van onweer en een vos die zich tegoed deed aan tenenkaas en alle andere lekkernijen die hij op zijn strooptocht tegenkwam. Het was nog lang onrustig op de Gulpenerberg.

De vierde dag brak al vroeg aan. Drie fietsers (Theo, Lucas en Richard) wilden op de fiets de route “dwars door België” trotseren. De anderen zouden het tentenkamp opbreken en met de auto’s terugrijden naar Bergen op Zoom en omstreken om later op de dag gezamenlijk het defilé te fietsen naar de Markt in Bergen op Zoom. Na het laatste ochtendontbijtje werd het triootje met het zand van Klaas Vaak nog in de ogen, uitgezwaaid en gingen zij op pad voor een tocht van uiteindelijk 190 kilometer. Zij kregen de best mogelijke verzorgers mee: Ferd en Sanne. Al rap verlieten zij Nederland bij Maastricht en na het tonen van hun visum vraten zij vele kilometers op langs het Albertkanaal.
Een erg saai deel van de route, ongeveer 65 kilometer alleen maar water en dat met de wind pal op kop. Het werd een zware rit. Alle lof voor Theo die op zijn mountainbike de twee racefietsen bij moest houden: de kunst van het waaier rijden zorgde ervoor dat Theo beurtelings uit de wind werd gehouden. België maakte haar naam waar met fietspaden die abrupt eindigden, versperde routes die niet tevoren werden aangekondigd en het ontbreken van herkenningspunten (zoals plaatsnaambordjes). Dat maakte afspraakjes met de verzorgers tot een vijfsterren puzzel. De tactiek werd aangepast en de fietsers belden voor een verzorgingsdate op het moment dat ze bij een bevallig etablissement arriveerden. Dan begaven Ferd en Sanne zich, met een snelheid vergelijkbaar met die waardoor Max Verstappen bekend is geworden, naar deze plaats. Een heerlijk broodje werd gegeten bij Herentals en hier kon ook de eerste kop koffie worden gescoord.
Daarna werd een nieuwe koers uitgezet, want het Kanaal kwam inmiddels onze keel uit en we begaven ons in de binnenlanden van België. De volgende rustplaats was in West Malle. Lokale heerlijkheden werden besteld en Richard waagde zich zelfs aan een trappist om de benen te smeren.

Het laatste deel van de etappe volgde: West Malle naar  Bergen op Zoom. Dit bleek het lastigste deel van de dag te zijn. Voor je gevoel ben je er bijna, je komt op bekend terrein, maar die kilometers duren veel langer dan je denkt. Er werd nauw contact onderhouden met het thuisfront en uiteindelijk kon het supertrio rond 19.30 uur op Plein 13 worden onthaald door de andere fietsers en begaven we ons gezamenlijk op de fiets naar een zonovergoten Markt waar alle terrasjes tot op de laatste stoel waren gevuld. Hier deden we ons tegoed aan enkele koude rakkers en warme snacks en namen we afscheid van elkaar na het delen van vele mooie momenten afgelopen vier dagen. Fietsen voor en tegen Cystic Fibrosis 2016 zat er op. Het waren vier fantastische dagen met een fantastisch gezelschap. Laat de tocht in 2017 maar komen!

Het toetje vormde het uitreiken van de cheque voor het goede doel. Wim en Linda hadden hiervoor hun landgoed met zwembad beschikbaar gesteld. Een heerlijke brunch maakte het feest compleet en dj Madelief zorgde voor passende muziek. Ambassadeur Arnold Vanderlyde nam de cheque in ontvangst na een indrukwekkende toespraak. De opbrengst was indrukwekkend: 6140,95 euro.

 

Het fietsverslag van Lucas:
Donderdag 25 augustus 2016; 1ste etappe CF-tocht Bergen op Zoom naar Weert.

Voor de mensen die mij nog niet kennen even een kleine voorstelling. Mijn naam is Lucas Poelman en ik kom uit het Drentse Land. Het is voor de tweede keer dat ik deelneem aan deze tocht. Er is mij gevraagd om een klein stukje te schrijven van de 1ste etappe.

Vandaag een hele warme dag gehad tijdens de tocht. Wel zijn we vanochtend vroeg, omstreeks 06:00 uur vertrokken vanuit Bergen op Zoom. De eerste twee uur was het nog heerlijk koel, maar de uren daarop ging de temperatuur behoorlijk stijgen. Onze eerste stop was na ongeveer 60 km in Chaam. De eerste koffie was een welverdiende komst met broodjes. Intussen mooie dorpjes gezien in het mooie Brabantse Land, met veel bos en akkerbouw. De tweede stop volgde snel en was in Hilvarenbeek. Daar hadden we een uitgebreide lunch in de muziekkoepel midden in de brink van Hilvarenbeek. Onderweg ook nog een ijsje gehad en de laatste tussenstop in Borkel en Schaft vlakbij de Belgische grens met een extra ijsje bij de plaatselijke snackbar “De Oude Bakkerij”. We liepen als groep voor op schema dus we mochten in principe niet eerder arriveren in Weert op plaatselijke bestemming. Na arriveren werden we met z’n allen met een warm hart verwelkomd door de familie Gielissen.

Vrijdag 28 augustus 2016; 2de etappe Weert – camping Gulperberg in Gulpen.

Ook de tweede dag was weer snikheet in Limburg. Tot aan Brunssum ging het gesmeerd met de route. Tijdens dat eerste deel kwamen we ook door Thorn, het witte dorp vanwege de witte huisjes in het centrum. Indrukwekkend net als het Drentse Orvelte. In Brunssum gingen we een paar keer fout rijden. Net als in Landgraaf en Heerlen ging het ook meerdere keren fout. Gevolg, we kwamen behoorlijk laat aan in Oud-Valkenburg voor de lunch. Dus hebben we besloten om rechtstreeks de camping in Gulpen te gaan fietsen na de lunch en ook vanwege de hitte en om op tijd te zijn voor het diner in Holset vanaf 19:30. Daarin hebben we nog wel de Cauberg en de Gulperberg beklommen. In Holset ’s avonds in Oud Holset Herberg hebben de meeste mensen een overheerlijke pastamaaltijd gehad.

Zaterdag 27 augustus 2016; The day after